نزار قبانی

دوستت دارم

و نگرانم روزی بگذرد که تو تن زندگی ام را نلرزانی 

و در شعر من انقلابی بر پا نکنی

و واژگانم را به آتش نکشی

دوستت دارم و هراسانم دقایقی بگذرند،

که بر حریر دستانت دست نکشم

و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم

و در مهتاب شناور نشوم

سخن ات شعر است

خاموشی ات شعر

و عشقت آذرخشی میان رگ هایم

چونان سرنوشت.